ელზა გაჩეჩილაძე — „პედიატრია ჩემთვის უბრალოდ პროფესია კი არა, ცხოვრების გზაა

ელზა გაჩეჩილაძე — „პედიატრია ჩემთვის უბრალოდ პროფესია კი არა, ცხოვრების გზაა“

ელზა გაჩეჩილაძემ ბავშვობიდანვე იცოდა, რომ ექიმი უნდა გამხდარიყო. როგორც თავად იხსენებს, სულ ხუთი წლის იყო, როცა საკუთარი მომავალი უკვე განსაზღვრული ჰქონდა. პროფესიის არჩევანი უბრალო გადაწყვეტილება არ ყოფილა — ეს იყო ბავშვური გულწრფელობით მიღებული დანაპირები, რომელიც მოგვიანებით ცხოვრების მთავარ მიზნად იქცა.

„მახსოვს, ჩვენი ოჯახის პედიატრი, ქალბატონი ზიზი რობაქიძე განსაკუთრებული ადამიანი იყო — სითბოთი, ყურადღებითა და პროფესიონალიზმით. სწორედ მისმა მაგალითმა გამიჩინა სურვილი, მეც მისნაირი ვყოფილიყავი — მინდოდა ადამიანებისთვის იმედის მიცემა ყველაზე რთულ წუთებში,“ — გვიყვება ელზა გაჩეჩილაძე.

მისი სამედიცინო კარიერა თბილისში, ციციშვილის სახელობის კლინიკაში დაიწყო, დღენაკლ ბავშვთა რეანიმაციის განყოფილებაში.

„იქ ყოველდღე ვხედავდი სიცოცხლის მყიფე ზღვარს — იმედსა და შიშს შორის. ეს იყო ადგილი, სადაც პირველად გავაცნობიერე, რას ნიშნავს ექიმის პასუხისმგებლობა და პროფესიისადმი ნამდვილი სიყვარული,“ — ამბობს ის.

ელზასთვის პედიატრია მხოლოდ მედიცინის დარგი არაა — ეს ემოციაა, მოთმინებაა და თანაგრძნობა. ბავშვებთან ურთიერთობა განსაკუთრებულ დამოკიდებულებას მოითხოვს.

„ბავშვს ხშირად არ შეუძლია თავისი ტკივილის გადმოცემა ისე, როგორც ამას მოზრდილები ვაკეთებთ. ამიტომ ექიმს უნდა ჰქონდეს შინაგანი სმენაც — უნდა იგრძნო, უნდა მიხვდე, უნდა გაუგო,“ — ამბობს ის ღიმილით.

ერთ-ერთ ყველაზე დასამახსოვრებელ შემთხვევად ელზა ერთი პატარა პაციენტის გადარჩენის ისტორიას იხსენებს:

„8 თვის ბიჭუნა უმძიმეს მდგომარეობაში იყო. მისი გადაყვანა სხვა კლინიკაში თითქმის უიმედოდ მიიჩნეოდა, მაგრამ რაღაც შინაგანმა ძალამ მაიძულა, არ გამეჩერებინა ბრძოლა. თავად მივიყვანე რეანომობილამდე და მოვითხოვე მისი გადაყვანა. იმ წუთას უბრალოდ ვიცოდი, რომ ის გადარჩებოდა… და მართლაც, გადარჩა. დღეს უკვე 12 წლის ჯანმრთელი ბიჭია. ეს შემთხვევა ყოველთვის მახსენებს, რომ ექიმის რწმენა ზოგჯერ ისეთივე სამკურნალოა, როგორც წამალი.“

ექიმი გაჩეჩილაძე პედიატრიას სიყვარულით და პასუხისმგებლობით ემსახურება. მისთვის პაციენტის ოჯახთან გულწრფელი ურთიერთობა ისეთივე მნიშვნელოვანია, როგორც მკურნალობის პროცესი.

„როცა ოჯახთან ერთად ვმუშაობ, ვგრძნობ მათ ნდობას — ეს ნდობა კი ხშირად არის ყველაზე ძლიერი წამალი,“ — ამბობს ელზა.

მისი პროფესიული გზა მუდმივი განვითარების პროცესია. თანამედროვე მედიცინა სწრაფად იცვლება, ჩნდება ახალი ტექნოლოგიები და მიდგომები. ელზაც მუდმივად ცდილობს სწავლას, ცოდნის განახლებასა და პროფესიულ ზრდას.

„ბავშვებთან ურთიერთობა ჩემი ყველაზე დიდი ბედნიერებაა. ხშირად მეც ბავშვი ვხდები მათთან ერთად — ვუმღერი, ვეთამაშები, ვცდილობ შიში დავამარცხო ღიმილით. როცა მათი თვალებში სიხარულს ვხედავ, ვხვდები, რომ ჩემი გზა ნამდვილად სწორია,“ — ამბობს ექიმი ელზა გაჩეჩილაძე სითბოთი.